Binnen een spirituele levenshouding, die streeft naar vrede en harmonie in onszelf en betrokken medemenselijkheid, is het eenheidsbewustzijn een fundamenteel gegeven. Dit bewustzijn staat voor onze verbondenheid met elkaar als mensen en met de hele natuur, voor ‘wij zijn allen één’. In deze heftige en verdeelde tijden schijnt die verbinding onvoorstelbaar ver weg te zijn. Op grote schaal lijkt ze zelfs een utopie. Op kleinere schaal zien we dat de meeste mensen deugen, dat er een grote betrokkenheid kan zijn op elkaar en dat we elkaar helpen. Er is een groeiend besef dat de wereld, wij mensen en de natuur er veel beter zouden voorstaan als solidariteit en verbindende samenwerking een grotere actieradius en uitstraling zouden krijgen
Ik wil graag meer zicht krijgen op wat dat eenheidsbewustzijn inhoudt en hoe de ervaring ervan voelt en daarom zit ik de laatste tijd met mijn neus in boeken rond … quantumfysica. De lijn loopt zo: ik ben al jaren grote fan van Ervin Laszlo. In een vroeger wetenschaapje over zijn visie, Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien schrijf ik: ‘In 1996 richt Ervin Laszlo samen met de Dalai Lama, aartsbisschop Tutu, Jane Goodall, Paolo Coelho en anderen de Club van Boedapest op. Hun Manifest voor mondiaal bewustzijn verwoordt hun doelstellingen en wegen om te komen tot een mondiale herschikking naar een meer rechtvaardige, duurzame en vredevolle wereld. Dergelijke wereldverschuiving heeft als basis een verandering in ons bewustzijn nodig, onder andere het besef dat wij mensen één geheel vormen en wederzijds afhankelijk zijn van elkaar’.
In zijn boeken van de laatste jaren gaat Ervin Laszlo steeds dieper in op de evolutie van de quantumfysica en op de bewijzen die deze wetenschap levert voor de onderlinge verbondenheid van alles. Heel boeiend, maar ook een complex verhaal. Ondertussen heb ik de gewoonte aangekweekt om, als ik iets niet begrijp me door mezelf niet in het ver-dom-hoekje te laten duwen maar verder te lezen en tevreden te zijn met wat ik op dat moment snap. Dit blijven lezen levert me af en toe aha-erlebnisjes op en zo ontdek ik heel langzaam een paar herkenbare wegen in het quantumlandschap.
Vorige week had ik een treinreis van enkele uren voor de boeg en ik ging vooraf voor mijn boekenkast staan op zoek naar een bepaald boek om mee te nemen, maar ik vond het niet onmiddellijk. Een ander boek ‘riep’ me. Ik heb geleerd om op zo’n moment niet mijn wil door te zetten maar te luisteren naar die lokroep. Met een prettige nieuwsgierigheid naar het waarom van die aantrekking stopte ik ‘Volledig verbonden. Een zoektocht naar alledaagse spiritualiteit’ geschreven door Jos Kivits in mijn rugzak. Het boek is van 1999 en aan mijn aantekeningen te zien heeft het me in de loop van de jaren op meerdere momenten aangesproken. Ik heb al behoorlijk wat ervaring met boeken die op het juiste moment op mijn weg komen, maar toch ben ik telkens weer verrast. Ook nu stuurt de visie van de schrijver mij een weg in die ik voordien niet had gezien.
Wat is dan het verband tussen mijn zoeken rond het eenheidsbewustzijn en de benadering in dit boek? Laat het quantumverhaal achter onze onderlinge verbondenheid complex zijn, de eerste stappen die we kunnen zetten naar een leven en wereld die vredevol en spiritueel zijn, zijn eigenlijk van een verbluffende eenvoud. Zo schrijft Jos Kivits: ‘Contact met de spirituele wereld hoeft niet veel te kosten. Onze aandacht hiervoor en wat oefening zijn toereikend. Deze energie valt ons dan gewoonweg toe! We ZIJN verbonden. Het is een kwestie van afstemmen met openheid en aandacht. We hebben een aards en een spiritueel stopcontact. Een volledige mens heeft aandacht voor beide stopcontacten. Dit betekent dat we het beperkte zicht van het aardse, materiële bestaan verbreden tot een totaalzicht, waarin het spirituele, niet-tastbare aspect een plaats heeft.’
Zo simpel is het dus, gewoon inpluggen in ons spiritueel stopcontact. Simpel? Gewoon? Ja en neen. Naarmate ik er de voorbije jaren in geslaagd ben om mijn dominante rationele kant een toontje lager te laten zingen, ervaar ik dat kleine en grotere aanwijzingen voor mijn leven zich inderdaad melden. Voorwaarde is dat ik me openstel voor en aandacht geef aan wat zich aandient. Het best ervaar ik dat ’s morgens bij het wakker worden. Als ik bijvoorbeeld in de zoekfase naar een titel voor een wetenschaapje zit, dan meldt deze zich bijna altijd ’s morgens als uit het niets aan – ping!
Maar deze ‘ping’ komt er niet als ik de andere ‘pingen’ al heb toegestaan en de buitenwereld de overhand laat hebben op wat mijn innerlijk weten me te melden heeft. Dus al die zogezegd slimme machines versperren vaak de weg naar ons spiritueel stopcontact, en dat is niet zo slim. Ik besef dat niet iedereen de luxe heeft om ’s morgens rustig wakker te worden. Oh help, neen! Maar er zijn ook andere momenten in de dag dat we met onze e-apparaten op vliegtuigstand, zonder oortjes of koptelefoons stilte en een moment van aandacht kunnen creëren. Op de trein bijvoorbeeld, of tussendoor door even bewust te stoppen met onze bezigheden, een wandelingetje te maken, desnoods wat langer op de wc te blijven zitten – van alledaagse spiritualiteit gesproken.
In plaats van die momenten te gebruiken om te lezen, surfen, bellen, even de knoppen uitzetten en zien wat zich aanmeldt. In sommige periodes van het leven is dat gemakkelijker dan andere. Kinderen kan je niet uitzetten, maar toch af en toe wel even. Het is ook een kwestie van bewuster met je eigen tijd omgaan. Vroeger had ik altijd een boek mee, voor het geval ik ergens zou moeten wachten. Nu gebruik ik die tijd om even stil te vallen en soms komen er dan vanzelf oplossingen voor zaken waar ik op dat moment zelfs niet mee bezig ben. Er zijn allerlei methodes en oefeningen die ons hierbij behulpzaam kunnen zijn, zoals mindfulness, yoga, meditatie … maar de voorwaarde blijft: stilvallen en onze aandacht in het nu houden.
Het geschenk dat we krijgen door meer in verbinding te gaan met ons innerlijk weten, is dat we dichter bij onszelf komen, beter gaan begrijpen wie we zijn en wat we nodig hebben. We gaan ons leven dieper ervaren, het belangrijke en bijkomstige leren onderscheiden en minder het gevoel krijgen dat we geleefd worden. Onze band met onszelf en andere mensen wordt zuiverder, waardoor onze relaties en het leven in het algemeen minder een struggle zijn en we met meer gemoedsrust en vertrouwen leven. En we zetten stapjes richting eenheidsbewustzijn en een vredevolle wereld.
majo van ryckeghem
december ‘23